ഇപ്പോൾ ഞാനൊരു വഴിയുടെ അന്ത്യത്തിലാണ്.
മുന്നോട്ടു നയിക്കാൻ കൂട്ടായി ഞാൻ മാത്രം.
ഒറ്റപ്പെടലിന്റെയും, ഒഴിവാക്കപ്പെടലിന്റെയും
വേദനയില്ലിപ്പോൾ തെല്ലും.
മുന്നിൽ മറ്റൊരു മുഖം.
പ്രതീക്ഷയുടെ, നഷ്ട്ടങ്ങൾ തിരിച്ചു പിടിക്കലിന്റെ
സുവർണ്ണ ദിനങ്ങളിലേക്കുള്ള കൂട്ടിനായി,
ഒരു തൊട്ടാർവാടി.
അതിന്റെ മുള്ളുകൾ പക്ഷെ എന്നെ
ഒട്ടും വേദനിപ്പിക്കുന്നില്ല.
പഞ്ചസാരയുടെ മധുരവും പകരുന്നില്ല.
പ്രതീക്ഷയുടെ പുതിയ വഴികളിൽ
നന്മയുടെ ഒരായിരം പുലരികളിലേക്കുള്ള
ചുംബനപ്പൂവുകൾ മാത്രം.
അതിനിപ്പോൾ ചെമ്പക ത്തിന്റെയും,
മുല്ലയുടെയും, ലാങ്കി യുടെയും ഗന്ധം.
No comments:
Post a Comment