വാക്കുകളും, നിശബ്ദദയും തമ്മിലുള്ള
അന്തരം ഏറിവരുന്നു.
ജീവിതത്തിൽ സ്വന്തമെന്നു കരുതി
കെട്ടിപ്പൊക്കിയ പലതും
അടിത്തറയിളകി നിലം പൊത്താൻ
കാത്തുനിൽക്കുന്നു.
അല്ലെങ്കിൽ വേരിറങ്ങാത്ത മരം പോലെ
ചെറിയ ചാറ്റൽ മഴയിൽ പോലു മാടിയുലയുന്നു.
കനത്ത ഇടിയിലും, മഴയിലും ഇടറാതെ നിന്ന
നെഞ്ചിൽ, ആഴത്തിൽ കുത്തിയിറക്കിയ
കത്തിപോലുമിന്നുറച്ചുപോയിരിക്കുന്നു.
ചോരയുടെ നിറംപോലുമെന്റെ സങ്കടത്താൽ
മങ്ങിയിരിക്കുന്നു .
മറക്കാനും, പൊറുക്കാനും പറ്റാതെ
ആഴത്തിലേറ്റ ചില മുറിവുകൾ.
നിശബ്ദദ ഇരുട്ടിൽ ഓടിയൊളിക്കുന്നു.
ചെവിയിൽ അവന്റെ ചെണ്ട മേളം മാത്രം.
എത്ര കേട്ടിട്ടും മതിവരാതെ
കൊതിയോടെ വീണ്ടും, വീണ്ടും
അതിനായി മാത്രം കാതോർക്കുന്നു.
No comments:
Post a Comment