വേനല്‍ മഴ..

പുറത്തു..മകരചൂട്‌..ഉരുക്കുകയാണു...എല്ലാറ്റിനെയും..ഞാനും ഉരുകുകയാണു...

വെയിലിനെ വക വെക്കാതെ... കുറെ നടന്നു...

ഈ  ചൂടിനേക്കാള്‍.. വലിയ.. ചൂടാണ് അകത്ത്

ഒരുപക്ഷെ.. ഇനി അവളെ കണ്ടെന്നു വരില്ല...

അടുത്ത മുപ്പതിന് ...അവളുടെ വിവാഹമാണ് 

ജീവനേക്കാള്‍ ജീവനായത്.. എന്‍റെ അല്ലാതാകുന്ന നാള്‍ 

എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും.. അവള്‍ക്കുള്ള വിവാഹ സമ്മാനം...

കണ്ടെത്താന്‍.. എനിക്ക് കഴിയുന്നില്ല..

എന്ത് നല്‍കും.. ഞാന്‍ അവള്‍ക്കു..

എന്‍റെ പ്രണയത്തേക്കാള്‍ വലുതായി..

അതാ അവള്‍.. അവളുടെ അടുത്തേക്ക് അടുക്കും തോറും..

മനസ് നിയന്ത്രണം വിടുന്നു..

എവിടെ.. എനിക്കുള്ള വിവാഹ സമ്മാനം?"...ഒരു ചിരി.. ഒരായിരം കണികൊന്ന.. പൂക്കുന്ന മുഖവുമായി അവള്‍...

"കണ്ണടക്കുക"

ഞാന്‍...പക്ഷെ..എന്തു വെയ്ക്കും..ഈ നനുത്ത കയ്കളില്‍... എവിടെ നിന്നാണി മഴ പെയ്യുന്നത്...

അവളുടെ കയ്യിലെയ്ക്ക്‌ ഇറ്റ്‌ വീണത്‌..എന്‍റെ ഒരു തുള്ളി കണ്ണിരായിരുന്നു..


അവള്‍ മിഴി തുറക്കുമ്മുന്‍പു ഞാന്‍ മുഖം മാറ്റി...

"ഹായ്‌ ...മഴ തുള്ളി...ഇതു വരെ..എനിക്കു കിട്ടിയതില്‍ വെച്ച്‌
എറ്റവും നല്ല സമ്മാനം"


പുറത്തു മഴ പേയ്തു കൊണ്ടെ ഇരുന്നു...
അകത്തും..